Beynimin dehlizlerinde dün akşam yine
gezinirken
Bir daha karşılaştık seninle
Elinde taşıdığın solmuş güllerinle
Yürüyordun sessiz adımlarla önümden
Dağılmıştılar ince telleriyle
Bembeyaz olmuş saçların gözlerinin
üstüne
Sen miydin o, yoksa ben mi?
Ya da diğer aile bireyleri belki
Ötelerde bizi izleyen
Tam da geçmiş baharlarımızın ahengine
dalmışken
Yoksa yeniden keşfettiğin babam mı
Ayak sesleri duyulan peşinden
Oysa beynin mekan değiştirmeye çoktan
hazırdı
Kalbinse erken gelen göçe hala isyan
ederken
Denir ki daha dün gibiydi
Minik torunun kabak başını okşadığın
Empatiyle anımsıyorum
Hilalin kucağında ki yıldızıyla
Dimdik duran o eski Marmara
mehtaplarını
Ve şafağın süslediği, o bitmeyen
beyin fırtınalarını
Birden ağlayan gözlerinle bana doğrulttuğun
yüzün
Hiç sormaz olur muyum?
Nedendir Rab gönlüme dolan
Ve rüyamda bile yakamı bırakmayan bu
hüzün
Hırsından titreyen bayrağın altında
ki dağa kazınan
O haşmetli siluetinden kahırla bakan
Anamın olduğu yerde vatan
Vatanın olduğu yerde ATAM
Rüyalarımda bile seni hiç unutur
muyum?
ADAM GİBİ ADAM
Ağlanacak durumda Misak ı vatanın
adamları
TEK TABANCA ADAM
Kadim ulusun bağrında gömülü atam
Ah ben sana nasıl yanmam
İste nasıl yoluna kurban olmam…
Serendip Altındal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder