O KAYBOLAN SEVGİLİYE..

                                                                                                         

                                   Karanlığın girdabında kördüğümümsün

                                   Gölgelerin içinden bulup çıkardıysam da seni

                                   Işıtamadan tekrar yitirdiğimsin

                                    Açık, seçik ve saçılmış

                                   Darmadağın bir yanlara fırlatılmış

                                   Nedense sımsıkı bağrıma basamadığım

                                   Ama her şeye rağmen hüsranla aradığım

                                   Isınmak için içimde sakladığımsın

                                   Acım, tatlım ve yalnızlığım

                                   Bazen de yalnızlığımı fırlatıp

                                   Birlikte olmayı arzuladığım

                                   Ve akbabalar çöktüğünde sığınağımsın

                                   Her daldığımda tiranların karanlığına

                                   Hep içinde gördüğüm aydınlığımsın

                                  

                                   Çöken akşamın ayazında

                                   Batmakta güneş ürperip karşı yakada

                                   Düşlerimde derdest olup dolanmış

                                   Deli kızın sarı saçları gibi dağınık

                                   Sanki ağlamaklı ve ellerime sarılmış

                                   Pejmürde, annelik mihrabının altında kadınsı

                                   Hepsinden öte şaşkınca dağılıyor ışınları

                                   Çöken akşamın alaca karanlığında

                                   Ben sana bağlı, sense hiç olmadığın kadar kayıplardasın

                                   Hadi gel de erelim

                                   Özgünlüğüne yazarlığımızın yeniden

                                   Ve arıtalım sayfalarımızı geçmişin karanlığından

                                   Daha fazla gecikmeden.

                                  

                                                                                              Serendip Altındal

§  Sayın efendiler,

Basın özgürlüğünün zararlı yönlerinin giderilmesinin, ancak basın özgürlüğü ile gerçekleşebileceği konusunda Büyük Meclisimizin bu doğru yolu gösterici dönemdeki olumlu karşılanan prensipleri, eğer Cumhuriyetin ruhu olan erdemden yoksun kişilere basın ile haydutluk yapmak imkanını verirse, eğer aldatılmış ve küçük görülmüş olanların fikir hayatındaki uğursuz etkileri, tarlasında çalışan suçsuz vatandaşların kanlarının akmasına, yuvalarının dağılmasına neden olursa ve eğer son olarak haydutluğun en zararlısını seçen bu gibi küçük kişiler, kanunların özel izninden yararlanma imkanını bulurlarsa, Büyük Millet Meclisinin öğretici ve yok edici gücünün ise el koyması ve uyarması doğal olarak gerekli olur.

Gerçek şu ki, Cumhuriyet devrinin kendi düşünce ve ahlak bilgileri ile süslenmiş basınını, yine ancak Cumhuriyetin kendisi yetiştirir. Bir yandan geçmiş dönem gazetelerinin ve ilgililerinin düzelmeyen yanları milletin gözü önüne çıkarken, diğer yandan Cumhuriyet basınının temiz ve verimli alanı gelişmekte ve yükselmektedir.

Büyük ve soylu ulusumuzun yeni yasam çalışmalarını ve uygarlaşmasını kolaylaştıracak ve cesaret verecek olan, ancak bu yeni düşünceleri taşıyan basın olacaktır.

( II Dönem, 3 yasama yılı açılış konuşmasından -  Mustafa Kemal)