EMEKLİLER..

            Özellikle, biz SSK emeklilerinin adamdan sayılmadığı bir ülkede yaşıyor veya yaşatılıyoruz. Kendine dahi yetemeyen emekliler bir de işsiz çocuk ve torunlarına bakma çaresizliğinde bırakıldılar. İnanıyorum ki, bize reva görülen bu çileyi, cehennemde zebaniler bile ağır günahkârlara çektirmiyorlardır.

            Günahımız neyse bilelim. Yoksa eğitim, bilgi, beceri, qualifikasyon ve çalışkanlığından asla ödün vermemiş, milli ekonominin çekirdeği veya Mehmetçiği olan bizler, bu memlekette sırf yüksek devlet memuru veya asker emeklisi olamadığımız için mi cezalandırılıyoruz.

            Sırtlarımızda meclise taşıdığımız milletin vekilleri, ne hikmetse önce kendi sosyal haklarını güvence altına alıyorlar. Demek ki sosyal güvenlik veya “ihtiyarlık yaşama hakkı”, kendileri için de en önemli konu. O halde, 33 yıl tavandan prim, ayrıca 13 yıl da destek primi ödemiş bir SSK emeklisi olarak ve benim gibi binlerce emeklinin olduğunu da bilerek, hepimizin adına sorma hakkımı kullanıyorum. Nerde bizim haklarımız!

            Sözün özüne gelirsek. Bizler bağış istemiyoruz. Sadece bizlerden esirgenen “İNSAN GİBİ YAŞAMA HAKLARI” mızı talep ediyoruz. Yoksa sınıf farkı yaratılmış bir ülkede yaşadığımızı düşüneceğiz ki o zaman bu gidişin hiçbirimiz için yarını yoktur.

                                                                                  Serendip ALTINDAL / BURSA